Μικρολίμανο

Μικρολίμανο

Το Μικρολίμανο ή Φανάρι, ή λιμένας Κουμουνδούρου, πρώην Τουρκολίμανο και στην αρχαιότητα Λιμένας Μουνιχίας αποτελεί σήμερα τουριστική τοποθεσία και περιλαμβάνεται στην ευρύτερη συνοικία της Καστέλλας. Βρίσκεται στα βορειοανατολικά της Πειραϊκής χερσονήσου συνορεύοντας με την συνοικία του Νέου Φαλήρου. Σήμερα, λόγω των καφετεριών και των κέντρων νυχτερινής διασκέδασης έχει δώσει ώθηση στην εντατικοποίηση της νυκτερινής διασκέδασης.

Με το όνομα Φανάρι φέρονταν κατά τους βυζαντινούς χρόνους πιθανώς από την ύπαρξη φάρου ή φανού στην είσοδό του. Τουρκολίμανο λέγονταν από τους χρόνους της ελληνικής επανάστασης του 1821 και μετά, ενώ λιμένας Κουμουνδούρου λεγόταν στους νεότερους χρόνους επειδή στο νότιο άκρο του υπήρχε η έπαυλη του Κουμουνδούρου μετά την κατεδάφιση της οποίας ανεγέρθηκε ο Ναυτικός Όμιλος Ελλάδος.

Το 1925 η ειδική επιτροπή που συστάθηκε τότε για την διόρθωση τοπωνυμιών και σημείων του Πειραιά ονομάτισε επίσημα τον λιμένα αυτόν επαναφέροντας την αρχαία ονομασία Λιμένας Μουνιχίας. Η νέα όμως ονομασία δεν κατάφερε να καθιερωθεί, λόγω του κακόηχου στη νεοελληνική, έναντι του επικρατέστερου Τουρκολίμανο μέχρι το 1967 όταν ο τότε δήμαρχος Αριστείδης Σκυλίτσης με απόφασή του καθιέρωσε το νέο όνομα Μικρολίμανο μετά και από παρασχεθείσα συνδρομή Υπηρεσιών (Ταχυδρομείου, Τηλεγραφείου κ.κλπ) που έπαψαν από τότε να εξυπηρετούν την περιοχή με προγενέστερη ονομασία.

«πηγή wikipedia»

Σηράγγιο (Σπηλιά του Παρασκευά)

Σηράγγιο (Σπηλιά του Παρασκευά)

Το λεγόμενο Σηράγγιο (ή Σηράγγιον ή Σηραγγείον ή Σήραγγα), είναι υπόγεια δίοδος, σπήλαιο, στον Πειραιά. Θεωρείται πανάρχαιο κατασκεύασμα που ανάγεται στους πρώτους που συνοίκισαν τη πόλη, στους προϊστορικούς Μινύες.
Πρόκειται για σπηλαιώδη κατασκευή που ανακαλύφθηκε το 1897 και βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της Καστέλλας σε απότομη βραχώδη ακτή πάνω από τη θάλασσα, στη σημερινή θέση "βοτσαλάκια", άλλοτε "παραλία του Παρασκευά", από το όνομα ιδιοκτήτου παραλιακής ταβέρνας που υπήρχε παλιά εκεί, εξ ου και το όνομα "σπηλιά του Παρασκευά" και παλαιότερα "σπηλιά του Λαλαούνη".

Για το Σηράγγιο και τον ήρωα Σήραγγο δεν υπάρχουν πληροφορίες στα λεξικά Σουίδα και Ησυχίου. Περί αυτών όμως κάνει λόγο ο Αρποκρατίων, πως ο Λυσίας αναφέρει αυτό ως χωρίο του Πειραιά, στον κατά τον Ανδροτίωνα λόγο του. Ο Φώτιος σημειώνει πως το Σηράγγιο, εντός του οποίου υπάρχει και ηρώο, κατασκευάστηκε από τον Σήραγγο. Κατά τον Ι. Δραγάτση αναφέρεται πως πρόκειται για λουτρώνα (βαλανείο) με διάφορα διαμερίσματα. Τα σωζόμενα μωσαϊκά αποδεικνύουν πως ο χώρος είχε υποστεί μετατροπές στη ρωμαϊκή περίοδο. Η ανακάλυψη βωμού από πωρόλιθο, με την επιγραφή "Απόλλωνος αποτροπαίου", φανερώνει πως πρόκειται για αρχαίο ιερό που ανάγεται στον Σήραγγο, από το όνομα του οποίου και παράχθηκε η λέξη Σηράγγιο.

Η υπόγεια αυτή σπηλαιώδης κατασκευή εισχωρεί μέσα στο βράχο περίπου 12 μέτρα, κάτω από τη παραλιακή λεωφόρο Βασιλέως Παύλου, όπου και βρίσκονται δύο αρχαίοι τάφοι με ένα φρεάτιο πρό αυτών. Η αίθουσα έχει κυκλικό σχήμα και κοσμείται με διάφορα ψηφιδωτά. Στις δυό πλευρές της εισόδου υπάρχουν δύο ψηφιδωτά εκ των οποίων το μεν ένα παριστά τη Σκύλλα το δε άλλο αρχαίο νεανία σε τέθριππο άρμα, που κατά μεν τον αρχαιολόγο Χιοτέλη είναι θαλάσσια θεότητα, κατά δε τον Ι. Δραγάτση πρόκειται για τον ήρωα Σήραγγο.

Από τον αρχαίο Έλληνα ρήτορα Ισαίο πληροφορούμαστε (από το "Περί του Φιλοκτήμονος κλήρου", 33) πως το Σηράγγιο κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. ανήκε στον Ευκτήμονα που το πούλησε στους Αντιφάνη και Αριστόλοχο αντί 3.000 δραχμών. Πλήρη περιγραφή του Σηραγγίου του Πειραιά και των αναπαραστάσεών του δίδεται από τον Γ. Ζαννέτο στο περιοδικό "Εμπόριο" έτους 1910, όπου και αρχίζει την περιγραφή από το έτος 1894, όταν ξεκίνησαν οι εργασίες απομάκρυνσης χωμάτων που έφραζαν μεγάλο μέρος της εισόδου.

Η Σπηλιά του Παρασκευά στη δεκαετία του 1960 ήταν διαμορφωμένη σε λαϊκό κέντρο με το όνομα "Σπηλιά", όπου τραγουδούσαν ο Μανώλης Χιώτης και η Μαίρη Λίντα, τη λειτουργία του οποίου και διέκοψε το 1968 ο δήμαρχος του Πειραιά Αριστείδης Σκυλίτσης

«πηγή wikipedia»

Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος

Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος

Το Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος, συνολικής επιφάνειας περίπου 2.500 τ.μ., (μαζί με το αίθριο), βρίσκεται στον Πειραιά στο μυχό του όρμου της Φρεαττύδας, στην ακτή Θεμιστοκλέους όπως διαμορφώθηκε με τη δημιουργία της Μαρίνας. Το μουσείο αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο του είδους του στην Ελλάδα και αναβιώνει την ιστορία χιλιετιών της λαμπρής ελληνικής ναυτικής παράδοσης.

Στις δέκα συνεχόμενες, σε ημικύκλια διάταξη, αίθουσες του Μουσείου παρουσιάζεται η ελληνική ιστορία συνυφασμένη με τη θάλασσα, από την αρχαία ναυπηγική και την εξέλιξη των πλοίων μέχρι την εποποιία της ελληνικής επανάστασης του 1821, για να συνεχίσει τη παρουσία του ελληνικού πολεμικού ναυτικού και την ένδοξη δράση του στη νεότερη ιστορία, παράλληλα με τη ναυτοσύνη και το δαιμόνιο των Ελλήνων στο κατά θάλασσα εμπόριο. Επίσης το πλούσιο αρχειακό υλικό και το φωτογραφικό αρχείο του Ναυτικού Μουσείου της Ελλάδος, θεωρούνται από τα πλέον αξιόλογα στην ιστορία της Μεσογείου. Επίσης η σημαντική βιβλιοθήκη του Ναυτικού Μουσείου που διαθέτει σπάνιες εκδόσεις βιβλίων και ναυτικών χαρτών εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη και ιδιαίτερα τους ναυτικούς ερευνητές και βιβλιόφιλους.
«πηγή wikipedia»

Καστέλλα (Πειραιά)

Καστέλλα (Πειραιά)

Καστέλλα (Πειραιά)

Η Καστέλλα αποτελεί συνοικία του Πειραιά που περιλαμβάνει το περί το μικρό λιμένα της Μουνιχίας ή Τουρκολίμανο και σήμερα Μικρολίμανο τμήμα της πόλης καθώς και τον ομώνυμο λόφο, που κατά την αρχαιότητα λεγόταν Μουνιχία ή λόφος Μουνιχίας. Στη συνοικία αυτή υπήρχαν παλαιότερα υπέροχες επαύλεις.

Ο Λόφος Καστέλλας έχει υψόμετρο περίπου 90 μέτρων. Από την συσταθείσα επιτροπή το 1925 προς διόρθωση των ονομάτων διαφόρων περιοχών και σημείων του Πειραιά ονομάσθηκε λόφος Μουνιχίας περιλαμβανόμενος εντός των τειχών της πόλης που έμεινε όμως περισσότερο γνωστός με το όνομα Προφήτης Ηλίας από τον ομώνυμο Ναό που βρίσκεται στη κορυφή του. Στη κορυφή του λόφου υπάρχει δεξαμενή νερού για την ύδρευση της πόλης. Σημειώνεται ότι οι Πειραιώτες ονομάζουν Καστέλλα την ανατολική πλευρά του λόφου (αυτή της φωτογραφίας), ενώ τη δυτική πλευρά που βλέπει προς τη πόλη του Πειραιά ονομάζουν λόφο του Προφήτη Ηλία.

Κατά το 403 π.Χ. στο λόφο της Καστέλλας συσπειρώθηκαν οι υπό τον Θρασύβουλο Αθηναίοι αφού κατέλαβαν τα υπό του Ιππία κατασκευασθέντα το 510 π.Χ. οχυρώματα και από εκεί εξορμούμενοι προς Αθήνα εξεδίωξαν τους Τριάκοντα τυράννους απελευθερώνοντας την Αθήνα.

Κατά τον Αγώνα του 1821 κατά την πολιορκία της Αθήνας από τα στρατεύματα του Κιουταχή στον λόφο αυτόν οχυρώθηκαν οι Έλληνες υπό τον Γεώργιο Καραϊσκάκη όπου και έκτοτε επεκράτησε το όνομα αρχικά Καστέλλια (μικρά φρούρια) και αργότερα Καστέλλα. Στο δυτικό μέρος του λόφου υπήρχε πυροβολείο που είχε ανεγερθεί κατά τον αποκλεισμό του Ουΐλιαμ Πάρκερ, κατά τα γνωστά Παρκερικά.

Στη Καστέλλα εγκαταστάθηκαν κατά πρώτον Κρήτες εξ ου και το όνομα «Κρητικά» και στη συνέχεια, παρά το Μικρολίμανο και δυτικά του λόφου, πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Επί της κορυφής, απ΄ όπου η θέα είναι πανοραμική, υφίστανται Δημοτικό αναψυκτήριο με εγκατάσταση Μπόουλινγκ και το ανοικτό θέατρο (τύπου αρχαίου θεάτρου) «Βεάκειο» πρώην «Σκυλίτσειο», αμφότερα έργα επί δημαρχίας Αριστείδη Σκυλίτση.
«πηγή wikipedia»

Σπηλιά Αρετούσας

Σπηλιά Αρετούσας

Σπηλιά Αρετούσας

Με το όνομα Σπηλιά Αρετούσας φέρεται μεγάλο και βαθύ όρυγμα που βρίσκεται στη δυτική πλευρά της κορυφής του λόφου του Προφήτη Ηλία στον Πειραιά, του λεγόμενου στην αρχαιότητα και λόφου Μουνυχίας και που εκτείνεται στο εσωτερικό του βράχου κατακλινώς, έχουν μετρηθεί 165 βαθμίδες και σε βάθος 65 μέτρων όπου συνεχίζουν οριζόντιοι σωλήνες που επικοινωνούν με ρωγμές, με κατεύθυνση από Νότο προς Βορρά, δηλαδή προς Αθήνα. Εκ πρώτης όψης φαίνεται πως είναι τεχνητό έργο, υδραυλικό κατασκεύασμα αρχαιότατο που ανάγεται στους αρχαιότερους κατοίκους της περιοχής, στη προϊστορική εποχή των Μινύων. Το βάθος του σπηλαίου αυτού δεν έχει εξακριβωθεί αφού οι επανειλημμένες έρευνες δεν κατόρθωσαν να φθάσουν σ΄ ένα αίσιο πέρας. Εικάζεται όμως ότι συγκοινωνεί με παλαιά φρεάτια που βρίσκονται στους πρόποδες του λόφου. Από τις γενόμενες το 1868, 1869 και 1897 αρχαιολογικές έρευνες φέρεται πιθανότερο να αποτελούσε δεξαμενή και υδραγωγείο από το στόμιό του στη κορυφή του λόφου, που σήμερα είναι κλεισμένο μετά τη κατασκευή της καμπής του δρόμου προς το λόφο.

Ως προς το όνομα της Αρετούσας φαίνεται πως αποδόθηκε πολύ μεταγενέστερα και μάλλον στη περίοδο της διάδοσης από τον λαό του πασίγνωστου κρητικού έπους του Ερωτόκριτου στο οποίο φέρεται η Αρετούσα ως κόρη φανταστικού Ηγεμόνα της Αθήνας που ονομάζονταν Ηρακλής, να είναι ερωτευμένη με τον Ερωτόκριτο τον οποίο και συναντούσε κρυφά. Στο σημείο αυτό έρχεται και η λαϊκή παράδοση να προσθέσει ότι η εν λόγω σπηλιά συγκοινωνεί ακόμη και με την Ακρόπολη των Αθηνών. Δεν αποκλείεται όμως το τοπωνύμιο αυτό να προήλθε και από τον αρχαίο μύθο της Αρέθουσας, που πολύ εύκολα με το παραπάνω έπος, σε συνδυασμό, αποδόθηκε ως Αρετούσα.

Σήμερα και το δεύτερο σημείο της εισόδου της σπηλιάς αυτής, είναι επίσης κλειστό και περιφραγμένο πίσω από τις εγκαταστάσεις των υφισταμένων νεότερων υδατοδεξαμενών.
«πηγή wikipedia»

Ιστορία

Ιστορία

Ιστορία

Άμεσες πηγές για τη μελέτη της ιστορίας και τοπογραφίας του Πειραιά αποτελούν οι διάφορες επιγραφές, ευρήματα αρχαίων τάφων, θεμέλια ναών, νεωσοίκων, κτιρίων και τειχών και αρχαίων λιμενικών έργων, σε συνδυσμό πάντα με τις περικοπές αρχαίων συγγραφέων που αναφέρονται στον Πειραιά, σπουδαιότεροι των οποίων ήταν οι: Θουκυδίδης, Ξενοφών, Αριστοτέλης, Πλούταρχος, Ισοκράτης, Πλάτων, Λυκούργος, Δημοσθένης, Ηρόδοτος και Πολυδεύκης. Ο αρχαιότερος όμως αυτών ο Διόδωρος ο περιηγητής (4ος αιώνας π.Χ.) ήταν αυτός που πρώτος συνέγραψε για την Αττική, τον οποίον και ακολούθησε ο Ηλιόδωρος που συνέγραψε έργο εκ 15 βιβλίων για τα μνημεία της Αθήνας.
«πηγή wikipedia»

Όνομα

Όνομα

Όνομα

Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα τα όνόματα που έλαβε κατά καιρούς τόσο η πόλη του Πειραιά όσο και ο λιμένας της είναι κατά σειρά:
1. Ονομασίες πόλης

"Πειραιεύς" (αρχαίοι χρόνοι μέχρι και τελευταία επίσημη ονομασία).
"Δράκος"
"Πειραιάς" (Στέφανος Βυζάντιος και σύγχρονη δημοτική)
"Πειραίας", "Περαίας", ή "Περαιάς", (κατά δημώδεις ονομασίες). Επίσης σε κείμενα του προηγούμενου αιώνα απαντώνται: "Πιραιάς", ή "Πιρεάς", ακόμη και "Πειρεάς", "Πειρέας", "Πιρέας" και "Περέας" ή "Περεάς". Σε όλες τις περιπτώσεις που τονίζονταν στη λήγουσα λάμβανε περισπωμένη.

2. Ονομασίες λιμένα

"Λιμήν του Πειραιώς" ή απλώς "Λιμήν" (αρχαίοι χρόνοι - τελευταία αρχαιολογική άποψη).
"Κάνθαρος" ή "Λιμήν Κανθάρου" (ομοίως αρχαίοι χρόνοι).
"Κωφός λιμήν" (μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο - τελευταία αρχαιολογική άποψη).
"Λιμήν Αθηνών".
"Λιμήν Λέοντος" ή γνωστότερα "Πόρτο Λεόνε"(τον 17ο αιώνα ένα λιοντάρι από μάρμαρο, φρόντιζε το λιμάνι και ήταν το πρώτο πράγμα που έβλεπαν οι ταξιδιώτες όταν έφταναν στο λιμάνι, στην σύγχρονη εποχή υπάρχει ανακατασκευή από τον γλύπτη Μέγκουλα Γεώργιο. Το πρωτότυπο κλάπηκε από τον Φραντσέσκο Μοροζίνι(Morozini) και βρίσκεται στην Βενετία).
"Πόρτο Δράκο" ή "Πόρτο Δρακόνε".
"Πόρτο της Αθήνα" (Μελέτιος).

Επίσης κατά την Ρωμαϊκή περίοδο, Μεσαίωνα, Ενετοκρατία, Τουρκοκρατία, έλαβε τα παρακάτω ονόματα:

"Athenarum portus".
"Portus de Sithines", ή "Sithines".
"Porto Leone", ή "Porto Draco", ή "Porto Dracone".
"Ασλάν Λιμάνι" (πριν και κατά το 1821)
«πηγή wikipedia»

Ετυμολογία

Ετυμολογία

Ετυμολογία

Πολλοί αρχαίοι συγγραφείς προκειμένου να ενισχύσουν το νησιωτικό χαρακτήρα του Πειραιά ετυμολογούν τη λέξη "Πειραιεύς" εκ του "περαιεύς" (με εναλλαγή του ε σε ει). Πειραιεύς σημαίνει ο πορθμεύς (περαιόω = περνώ αντίκρυ), δηλαδή αυτός που αναλαμβάνει διαπόρθμευση από τη Φαληρική ακτή στην απέναντι όχθη της νήσου του Πειραιά. Κατά τους Δραγάτση Ι. και Χατζή Α. το όνομα από προσηγορικό μετεβλήθει αργότερα σε τοπωνυμικό, (συνδυάζοντας το φαρμακώ (φάρμακο - φαρμακεύς) και βάπτω (βαφή - βαφεύς). Έτσι ο Πειραιάς δηλώνει επάγγελμα όπως τα τοπωνύμια Πέραμα, Γαλατάς κ.λπ. Στην αρχαία ελληνική "πορθμεύς" λεγόταν όχι μόνο πειραιεύς αλλά και πειραιός (Σ. Βυζάντιος). Στη ετυμολογία αυτή συμφωνούν και οι J. Schmidt και K. Wahrman (1929). Τέλος η άποψη αυτή ενισχύεται από την ονομασία Πειραιός που λεγόταν επίσης ο λιμένας της αρχαίας Κορίνθου που σήμαινε επίσης πορθμεύς.

Κατ΄ άλλους η ονομασία Πειραιεύς παράγεται από το "πέραν" (εις την αντιπέραν) επειδή στην αρχαιότητα μεσολαβούσε τόπος ελώδης, (το λεγόμενο "αλίπεδον"), όπως επίσης λέγονταν ομοίως οι αντιτακτές όχθες π.χ.:

Περαία Παλαιστίνης, πέραν του Ιορδάνη ποταμού.
Περαία, έναντι Τενέδου και Μυσίας.
Περαία Κορίνθου (σημερινή Περαχώρα)
Περαία Συρίας, της οποίας οι κάτοικοι λέγονταν Πειραιείς.
Περαία Σμύρνης (προάστιο της Σμύρνης).

Κατόπιν των παραπάνω ο Α. Χατζής υποστηρίζει ότι και στη σημερινή διάλεκτο οι ονομασίες Περεάς, ή Περαιάς και Περέας ή Περαίας δεν αποτελούν βαρβαρισμό παραπέμποντας στo λεξικό Pape-Benseler στη λέξη Πειραιεύς.
«πηγή wikipedia»

Αξιοθέατα Μουσεία

Αξιοθέατα Μουσεία

Αξιοθέατα & Μουσεία

Σηράγγιο ή Σηραγγείο ή Σπηλιά του Παρασκευά: Υπόγειο κατασκεύασμα μέσα σε βράχους που βρίσκεται πίσω από την πλαζ "Βοτσαλάκια".Το σπήλαιο αυτό λέγεται πως ήταν ιερό, αφιερωμένο στον τοπικό ήρωα Σήραγγο και πιθανολογείται πως αργότερα χρησιμοποιήθηκε επίσης και ως «Ασκληπιείο» και ως «Πορφυρείο» ενώ έχει πολλά υπόγεια διαμερίσματα.

Σπηλιά της Αρετούσας, στο λόφο της Καστέλλας

Νησίδα Κουμουνδούρου, μεταξύ Μικρολίμανου (Τουρκολίμανου) και λιμένα Ζέας (Πασαλιμάνι) της Καστέλλας.

Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος. Το Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος συνολικής επιφάνειας περίπου 1850 τ.μ. βρίσκεται στην περιοχή της Φρεαττύδας στην Ακτή Θεμιστοκλέους.Αποτελεί το μεγαλύτερο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος και παρουσιάζει την ιστορία και την εξέλιξη του Ναυτικού των Ελλήνων από την προϊστορική εποχή ως τις μέρες μας.

Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά: Το Αρχαιολογικό Μουσείο του Πειραιά συνολικής επιφάνειας 1394 τ.μ. βρίσκεται στην περιοχή μεταξύ Τερψιθέας και Πασαλιμανίου. Παρουσιάζει πλήρη εικόνα της ιστορίας της πόλης από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας φιλοξενώντας σημαντικότατα ιστορικά εκθέματα.

Μουσείο Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων: Το Μουσείο Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων βρίσκεται εντός του σιδηροδρομικού σταθμού του Πειραιά στο λιμάνι.

Μουσείο Ζωγραφικής και Σκηνογραφίας: Το Μουσείο Ζωγραφικής και Σκηνογραφίας "Πάνου Αραβαντινού" βρίσκεται εντός του Δημοτικού Θεάτρου.

Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά: Στην Πινακοθήκη υπάρχουν σημαντικά έργα των Μαλέα, Βολανάκη, Λύτρα, Λαζαρή, Βυζαντίου, Γεραλή, Κοκότση κ.α. καθώς υπάρχει και μεγάλη συλλογή 80 γλυπτών του Καστριώτη.
«πηγή wikipedia»

Θέατρα Πειραιά

Θέατρα Πειραιά

Θέατρα
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (δήμου Πειραιά)

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και κτίστηκε σε σχέδια πιστής αντιγραφής του θεάτρου Μπολσόι από τον αρχιτέκτονα και καθηγητή του Ε.Μ. Πολυτεχνείου Ιωάννη Λαζαρίμο ενώ η ανέγερσή του διήρκεσε από το 1884 έως το 1895, διαστάσεων 34 Χ 45 μ. .Στο Δημοτικό Θέατρο εμφανίστηκαν, κατά καιρούς, οι γνωστότεροι ελληνικοί θίασοι, τo "Εθνικό Θέατρο", "Η Εθνική Λυρική Σκηνή" κ.α. Για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα σε διάφορους βοηθητικούς χώρους του φιλοξενήθηκαν η Δημοτική Βιβλιοθήκη του Πειραιά καθώς και η Δημοτική Πινακοθήκη.
Βεάκειο Θέατρο Πειραιά (δήμου Πειραιά)

Το Βεάκειο Δημοτικό Θέατρο, πρώην Σκυλίτσιο, βρίσκεται στον λόφο της Καστέλλας (Προφήτη Ηλία) και είναι μορφής αρχαίου θεάτρου.Το Βεάκειο κατασκευάστηκε και άρχισε να λειτουργεί το 1969 επί δημαρχίας Αριστείδη-Αλέξανδρου Σκυλίτση του οποίου και έφερε το όνομα, μετά τη γενική αναμόρφωση του γύρω χώρου, ενώ το 1976 μετονομάστηκε σε "Βεάκειο" προς τιμήν του μεγάλου ηθοποιού Αιμίλιου Βεάκη ο οποίος ναι μεν είχε γεννηθεί στον Πειραιά, αλλά δεν είχε προσφέρει τίποτα θεατρικά στη πόλη, σε σχέση με τον μεγάλο Κ. Ροντήρη.
Η χωρητικότητα του θεάτρου είναι περίπου 2000 θεατών όπου και οργανώνονται πολλές παραστάσεις και πολιτιστικές εκδηλώσεις κατά τους θερινούς μήνες.
Μενάνδρειο Θέατρο Πειραιά (δήμου Πειραιά)

Το Μενάνδρειο Δημοτικό Θέατρο (πρώην Δελφινάριο) είναι λυόμενου τύπου, θερινό θέατρο, σε μορφή αρχαίου θεάτρου, σε αντιγραφή του αντίστοιχου που υπήρχε στον άλλοτε βασιλικό και σήμερα εθνικό κήπο. Βρίσκεται στη περιοχή του Νέου Φάληρου, κοντά στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.Σ΄ αυτό παρουσιάζονται κυρίως «επιθεωρήσεις» από μεγάλους θιάσους τους θερινούς μήνες και είναι χωρητικότητας 1.000 ατόμων.

«πηγή wikipedia»

Άλλα θέατρα

Άλλα θέατρα

Άλλα θέατρα

Μέχρι και τη δεκαετία του 1970 στον Πειραιά λειτουργούσαν επίσης το "Αρχαίο Θέατρο" που έδινε παραστάσεις η Δόρα Στράτου, το "Πειραϊκό θέατρο" του δήμου Πειραιά (θερινό) που είχε ανακατασκευασθεί επίσης από τον Σκυλίτση και που αργότερα κατεδαφίστηκε και στη θέση του δημιουργήθηκε μικρό πάρκο (έναντι του ΥΕΝ), το θέατρο Παλλάς (χειμερινό), το θέατρο Πειραϊκού Συνδέσμου (χειμερινό), το Χριστιανικό θέατρο της Ζωής (επίσης χειμερινό), καθώς και άλλες θεατρικές σκηνές μεγάλων εκπαιδευτηρίων (Πλάτωνα, Γαλλικής Σχολής κ.λπ.) και κάποιων κινηματογράφων (π.χ. Αττικόν, Ολύμπιον κλπ.)

«πηγή wikipedia»

ΜΜΕ

ΜΜΕ

ΜΜΕ

Ο Πειραιάς είναι έδρα των τηλεοπτικών σταθμών ΣΚΑΪ, Channel Nine (πρώην Polis), Magic TV, Smart-TV, των ραδιοφωνικών σταθμών ΣΚΑΪ, Red FM, Village FM, Atlantis FM, Μελωδία, Angel Fm, Λάμψη, Πειραϊκή Εκκλησία και ο Δημοτικός Σταθμός Κανάλι 1 καθώς και των τοπικών εφημερίδων "Εν Πειραιει", "Δημοτικό Μέλλον", "Τα Νέα του Σαρωνικού", "Νέος Λόγος", "Κοινωνική" κ.α..

Αξίζει να επισημανθεί πως το πρώτο ελληνικό μη κρατικό κανάλι στην Ελλάδα αλλά και το πρώτο συνδρομητικό κανάλι ήταν το κανάλι του Δήμου Πειραιά μεταδίδοντας από το λόφο του Προφήτη Ηλία με τον διακριτικό τίτλο TV Plus Πειραιάς.
«πηγή wikipedia»

Εκπαιδευτικά Ιδρύματα

Εκπαιδευτικά Ιδρύματα

Εκπαιδευτικά Ιδρύματα

Στο Δήμο Πειραιά λειτουργούν

27 γυμνάσια από τα οποία 3 εσπερινά και 2 πειραματικά (Η Ράλλειος που είναι από τα ελάχιστα σχολεία θηλέων της Ελλάδας και η Ιωνίδειος που είναι το πρώτο σχολικό κτήριο που χτίστηκε στο νεότερο Πειραιά το 1845-47 με δωρεά του Κωνσταντίνου Ιωνίδη και βρισκόταν στο χώρο που στεγάζεται το σημερινό σχολείο «Ιωνίδειος σχολή»)
1 μουσικό
17 λύκεια από τα οποία 1 εσπερινό
2 ΕΕΕΕΚ
7 ΕΠΑ.Λ από τα οποία 1 εσπερινό
2 ΕΠΑ.Σ
2 Πανεπιστήμια, το Πανεπιστήμιο Πειραιώς και η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων
«πηγή wikipedia»

Πρόσωπα

Πρόσωπα

Πρόσωπα

Πέτρος Ομηρίδης Σκυλίτσης (1784-1872), μέλος της Φιλικής Εταιρείας και δήμαρχος Πειραιά
Ιωάννης Α. Μιαούλης (1850-1913), στρατιωτικός
Αλέξανδρος Πάλλης (1851-1935), λογοτέχνης και μεταφραστής
Θεόδωρος Βελλιανίτης (1863-1935), δημοσιογράφος, φιλόλογος και πολιτικός
Αθανάσιος Ν. Μιαούλης (1868-1936), στρατιωτικός και πολιτικός
Ευάγγελος Δαμάσκος (1874-1929), ηθοποιός
Μιχαήλ Ρινόπουλος (1881-1959), πολιτικός, δήμαρχος Πειραιά
Αλέξανδρος Χριστόφης (1882), ζωγράφος
Αιμίλιος Βεάκης (1884-1951), ηθοποιός
Δημήτρης Πικιώνης (1887-1968), αρχιτέκτονας
Μιχάλης Οικονόμου (1888-1933), ζωγράφος
Ευάγγελος Παπανούτσος (1900-1982), παιδαγωγός, ακαδημαϊκός και πολιτικός
Γιάννης Ανδριανόπουλος (1900-1952), αθλητής
Γεώργιος Ανδριανόπουλος (1903), αθλητής και πολιτικός, δήμαρχος Πειραιά
Ματθαίος Παπαθεοδούλου (1903-1943), ζωγράφος
Φίλιππος Κουράντης (1904-1952), ποδοσφαιριστής
Ντίνος Ανδριανόπουλος (1905-1962), αθλητής
Μιχάλης Λεκκός (1905-1970), ποδοσφαιριστής
Εμμανουήλ Γ. Κριαράς (1906), φιλόλογος
Αριστείδης Σκυλίτσης (1908-2006), δήμαρχος Πειραιά κατά την περίοδο της Χούντας
Βασίλης Ανδριανόπουλος (1908-1989), αθλητής
Γιάννης Τσαρούχης (1910-1989), ζωγράφος
Βαγγέλης Χέλμης (1910-1980), ποδοσφαιριστής
Λεωνίδας Ανδριανόπουλος (1911), αθλητής
Γιάννης Χέλμης (1912-1981), ποδοσφαιριστής
Σπύρος Κοντούλης (1915-1944), ποδοσφαιριστής
Δέσπω Διαμαντίδου (1916-2004), ηθοποιός
Μάριος Πλωρίτης (1919-2006), κριτικός, μεταφραστής και συγγραφέας
Διονύσης Μινάρδος (1922-1992), ποδοσφαιριστής
Νίκος Ζαχαρίου, 1923-2007 βαθύφωνος
Νίκος Βασταρδής (1924), ηθοποιός
Αλέξης Πάρνης (1924), λογοτέχνης
Θανάσης Βέγγος (1926), ηθοποιός και σκηνοθέτης
Ανδρέας Μουράτης (1926), ποδοσφαιριστής
Νίκος Λεκατσάς (1926), ποδοσφαιριστής
Ιωάννης Ρωμανίδης (1927-2001), θεολόγος
Στάθης Μανταλόζης (1929), ποδοσφαιριστής
Αρχιεπίσκοπος Τιράνων Αναστάσιος (1929)
Μέλπω Ζαρόκωστα (1933), ηθοποιός
Δημήτρης Παπαμιχαήλ (1934-2004), ηθοποιός
Κωστούλα Μητροπούλου (1935), συγγραφέας
Μίμης Κουγιουμτζής (1936-2003), σκηνοθέτης
Ανδρέας Μπάρκουλης (1936), ηθοποιός
Κώστας Σημίτης (1936), οικονομολόγος και πολιτικός, πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας
Γιάννης Καλαμίτσης (1939), συγγραφέας, στιχουργός και παραγωγός ραδιοφώνου
Έλλη Φωτίου (1940), ηθοποιός
Τόλης Βοσκόπουλος (1940), τραγουδιστής και ηθοποιός
Σωτήρης Παπαπολίτης (1941), πολιτικός
Τώνια Μαρκετάκη (1942-1994), σκηνοθέτις
Κώστας Καστανάς (1943), ηθοποιός
Γιώργης Μασσαβέτας (1944), δημοσιογράφος
Ανδρέας Ανδριανόπουλος (1946), πολιτικός επιστήμονας και πολιτικός
Στέλιος Βαμβακάρης (1947), μουσικός, συνθέτης και τραγουδιστής
Γιώργος Χρονάς (1948), συγγραφέας
Γιώργος Νταλάρας (1949), τραγουδιστής
Κώστας Μουρσελάς (1951), συγγραφέας
Γιάννης Κυράστας (1952-2004), ποδοσφαιριστής και τεχνικός
Τάκης Σπετσιώτης (1954), σκηνοθέτης
Μαλβίνα Κάραλη (1952-2002), δημοσιογράφος και συγγραφέας
Γιώργος Κιμούλης (1956), ηθοποιός, σκηνοθέτης και μεταφραστής
Ελευθερία Αρβανιτάκη (1956), τραγουδίστρια
Παντελής Θαλασσινός (1958), μουσικοσυνθέτης και τραγουδιστής
Πέτρος Μαντούβαλος (1959), πολιτικός
Λουκία Ρικάκη (1961), σκηνοθέτις
Λένα Αλκαίου (1965), τραγουδίστρια
Μαντώ (1966), τραγουδίστρια
Γρηγόρης Γεωργάτος (1973), ποδοσφαιριστής
Ιωάννης Παπασπύρου Δήμαρχος Πειραιά, Υπουργός, Πρόεδρος Ομίλου Ερετών
Παναγιώτης Φασούλας (1963), Δήμαρχος Πειραιά, Βουλευτής Α' Πειραιά κ Νήσων, Αθλητής
Μάκης Δελαπόρτας 1962, ηθοποιός και συγγραφέας
Σάσα Μανέτα 19??, τηλεκφωνήτρια, στιχουργός
Βίκυ Μιχαλονάκου 19??, δημοσιογράφος
Γεωργία Δρόσου 197?, πρώτη αναπληρωματική σταρ Ελλάς και δεύτερη μις Ιντερνάσιοναλ 1992
Σπύρος Παπαδόπουλος 1955, ηθοποιός
Μάρθα Καραγιάννη 1939, ηθοποιός
Δούκισσα 1941, τραγουδίστρια
Υρώ Λούπη 1971, ηθοποιός
«πηγή wikipedia»

αθλητικά σωματεία Πειραιά

αθλητικά σωματεία Πειραιά

Αθλητισμός

Μεγάλα αθλητικά σωματεία Πειραιά:

Ολυμπιακός Σ.Φ.Π

Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ.

Π.Α.Ο. Ατρόμητος Πειραιώς

Α.Ο. Προοδευτική Νεολαία

Α.Ο. Ιωνικός Νικαίας

Όμιλος Ερετών Πειραιώς

«πηγή wikipedia»

Αδελφοποιημένες Πόλεις

Αδελφοποιημένες Πόλεις

Αδελφοποιημένες Πόλεις

Η πόλη του Πειραιά έχει αδελφοποιηθεί με τις παρακάτω πόλεις:

Αγία Πετρούπολη, Ρωσία -1965

Μασσαλία, Γαλλία -1984

Worcester, ΗΠΑ

Οστράβα, Τσεχία

Βαλτιμόρη, ΗΠΑ

Galati, Ρουμανία-1985

Varna, Αρχείο:Flag of Bulgaria (WFB 2004).gif Βουλγαρία

Σανγκάη, Κίνα -1985

Rosario, Santa Fe, Αργεντινή

«πηγή wikipedia»

Ιεροί Ναοί Μητρόπολης Πειραιώς

Ιεροί Ναοί Μητρόπολης Πειραιώς

Ιεροί Ναοί Μητρόπολης Πειραιώς

Στην Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς υπάγονται 30 Ενοριακοί Ναοί, που κατανέμονται σε 4 Αρχιερατικές Περιφέρειες, 11 Παρεκλήσια και 1 Ναός Κοιμητηρίων. Αυτοί είναι:

Ενοριακοί Ναοί

Α' Αρχιερατική Περιφέρεια

Αγίας Τριάδος Καθεδρικός Ναός

Αγίου Δημητρίου Ν. Φάληρο.

Αγίου Νικολάου Πειραιάς.

Αγίου Σπυρίδωνος Πειραιά.

Αγίου Χαραλάμπους Καστέλλα.

Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Πειραιά.

Ευαγγελιστρίας Πειραιά.

Παναγίας Μυρτιδιώτισσας Πειραιά.

Προφήτη Ηλία Καστέλλα

Τιμίου Σταυρού Καστέλλα.

Β' Αρχιερατική Περιφέρεια

Αγίας Παρασκευής Καλλίπολις.

Αγίου Βασιλείου Καλλίπολις.

Αγίου Νείλου Πειραιά.

Ζωοδόχου Πηγής Χ"κυριάκειο.

"Ρόδον Αμάραντον" Πειραιά.

Γ' Αρχιερατική Περιφέρεια

Αγίας Μαρίνας Πειραιά.

Αγίας Σοφίας Αγιά Σοφιά.

Αγίου Ελευθερίου Καμίνια.

Αγίου Ιωάννη Ρέντη Ρέντης.

Αγίου Ιωάννη Βαπτιστή Ρέντης.

Αγίων Αναργύρων Καραβά.

Εισοδίων Θεοτόκου Βώκος.

Κοίμησης Θεοτόκου Ρέντης.

Μεταμόρφωσης Σωτήρος Π. Κοκκινιά.

Δ' Αρχιερατική Περιφέρεια

Αγίου Διονυσίου Πειραιά

Αγίου Παντελεήμονος Δραπετσώνα

Αγίου Φανουρίου Δραπετσώνα.

Υπαπαντής Κυρίου Πειραιά.

Αγίου Δημητρίου Ταμπούρια.

Αναλήψεως Κυρίου Δραπετσώνα.

Ιδρυματικοί Ναοί

Ονομάζονται και Καθιδρυματικοί Ιεροί Ναοί ή Παρεκκλήσια και αυτοί είναι:

Αγίας Αικατερίνης Καστέλλα.

Αγίας Βαρβάρας Αμφιάλη.

Αγίας Βαρβάρας Τζάνειο Ορφανοτροφείο.

Αγίας Όλγας Ναυτικό Νοσοκομείο Πειραιώς.

Αγίου Χαραλάμπους Πειραιά.

Αγίων Αναργύρων Καλλίπολη.

Αγίων Αναργύρων Καραβάς.

Αγίων Αναργύρων Τζάνειο Νοσοκομείο.

Ζωοδόχου Πηγής Καμίνια.

Ζωοδόχου Πηγής Κοκκινιά και

Μεταμόρφωσης Σωτήρος Παλαιά Κοκκινιά.

«πηγή wikipedia»

Νησίδα Κουμουνδούρου

Νησίδα Κουμουνδούρου

Νησίδα Κουμουνδούρου στον Πειραιά

Η Νησίδα Κουμουνδούρου ή παλαιότερα λεγόμενη Σταλίδα ή "νησάκι του Παρασκευά" είναι μια μικρή νησίδα, η πλησιέστερη στο Πειραιά. Βρίσκεται μεταξύ των πειραϊκών λιμένων του Μικρολίμανου (πρώην Τουρκολίμανου) και της Ζέας (πρώην Πασαλιμάνι) μόλις 30 περίπου μέτρα από τις νότιες ακτές του πρώτου, και ακριβώς απέναντι (νότια) του Ναυτικού Ομίλου Ελλάδος (πρώην ΒΝΟΕ) και του πύργου του Κουμουνδούρου, εξ ού και το όνομα της νησίδας.

Το 1925 η ειδική επιτροπή που συστάθηκε τότε για την διόρθωση τοπωνυμιών και σημείων του Πειραιά ονομάτισε επίσημα τη νησίδα ως Νησίδα Μουνιχίας, σε πολλούς όμως χάρτες έφερε μέχρι τότε την ακατανόητη ονομασία "Σταλίδα". Η νέα όμως ονομασία δεν κατάφερε να καθιερωθεί έναντι της αυθαίρετης ονομασίας "Νησίδα Κουμουνδούρου" που και τελικά είναι περισσότερο γνωστή σήμερα. Στη δεκαετίες του "50 και του "60 στην έναντι της νησίδας παραλία υπήρχε μια μικρή ταβέρνα με το όνομα Παρασκευάς, με το όνομα του οποίου λεγόταν τότε τόσο η παραλία όσο και η νησίδα.

Ιστορία

Η νησίδα του Κουμουνδούρου στη αρχαία Ελλάδα έπαιξε σημαντικό ρόλο ιδιαίτερα κατά την αντίσταση του στρατηγού, του Βασιλέως του Πόντου Μιθριδάτη, Αρχέλαου κατά του Σύλλα (86 π.Χ.). Ο Αρχέλαος που ήταν ο τελευταίος υπερασπιστής του Πειραιά εναντίον των Ρωμαίων αγωνίσθηκε γενναία χρησιμοποιώντας τη Σταλίδα ως κύρια βάση του. Τελικά όμως ηττήθηκε και κατέφυγε στη Βοιωτία ενώ ο Πειραιάς και η Αθήνα κυριεύθηκαν από τους Ρωμαίους.
«πηγή wikipedia»

Συνοικίες και περιοχές Δήμου Πειραιώς

Συνοικίες και περιοχές Δήμου Πειραιώς

Συνοικίες και περιοχές Δήμου Πειραιώς

* Αγιά Σοφιά (Μανιάτικα),
* Άγ. Βασίλειος,
* Άγιος Νείλος,
* Βούρλα,
* Βρυώνη,
* Γούβα του Βάβουλα,
* Δημοτική αγορά,
* Ευαγγελίστρια,
* Ζέα (Πασαλιμάνι),
* Ηλεκτρικός(Λεμονάδικα),
* Καμίνια,
* Καλλίπολη,
* Καρβουνιάρικα,
* Κοπή,
* Καστέλλα,
* Μικρολίμανο,
* Νέο Φάληρο,
* Ξαβέρη,
* Παλιατζήδικα,
* Παπαστράτος,
* Πειραϊκή,
* Πηγάδα,
* Προφήτης Ηλίας (Πειραιά),
* Ρετσίνα,
* Τερψιθέα,
* Τρούμπα,
* Υδραίικα,
* Φρεαττύδα,
* Χατζηκυριάκειο,
* Ψυττάλεια
«πηγή wikipedia»

Ο Πειραιάς ήταν…νησί

Ο Πειραιάς ήταν…νησί

Ο Πειραιάς ήταν…νησί!

Νησιώτες τελικά αποδεικνύονται οι Πειραιώτες, καθώς πρόσφατη ελληνογαλλική έρευνα επιβεβαιώνει ότι πριν 6.000 χρόνια, ο Πειραίας αποτελούσε το απέναντι νησί της Αττικής!

Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο έγκριτο γεωλογικό περιοδικό “Geology”, έγινε από τον Κοσμά Παυλόπουλο, αναπληρωτή καθηγητή Γεωμορφολογίας στο Τμήμα Γεωγραφίας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου, τη Μαρία Τριανταφύλλου, λέκτορα στο Τμήμα Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και τους Ζαν-Φιλίπ Γκουαράν, Ερίκ Φουάς και Ρολάν Ετιέν του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS) και του Πανεπιστημίου του Παρισιού.

Οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν την υπόθεση που επικρατούσε, συνδυάζοντας την ανάλυση ιστορικών και χαρτογραφικών δεδομένων με παλαιοπεριβαλλοντολογικά στοιχεία και χρονολόγηση με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα των γεωλογικών δειγμάτων που ελήφθησαν από γεωτρήσεις στην περιοχή του Κηφισού, νοτιοδυτικά της Αθήνας.

Τα πορίσματα αυτής της διεπιστημονικής γεωαρχαιολογικής έρευνας δείχνουν ότι όντως ο Πειραιάς ήταν κάποτε νησί.

Στην αρχή της Ολοκαίνου Εποχής, ο βραχώδης λόφος του Πειραιά συνδεόταν με την ξηρά της Αττικής με στενή λωρίδα γης με τη μορφή χερσονήσου. Στη διάρκεια της ύστερης Νεολιθικής Περιόδου (4850 – 3450 π.Χ.) ο Πειραιάς μετατράπηκε σε νησί, εξαιτίας μιας ανόδου των υδάτων.

Μεταξύ των ετών 2850 και 1550 π.Χ., στην πρώιμη και μέση Εποχή του Χαλκού, ο Πειραιάς ήταν χωρισμένος από τη στεριά με μια όλο και πιο ρηχή λιμνοθάλασσα, καθώς οι συνεχείς προσχώσεις ιζημάτων από τα ποτάμια έκαναν ολοένα πιο αβαθή την υδάτινη περιοχή, ώσπου τελικά η περιοχή απέκτησε χαρακτηριστικά βάλτου.

Τον 5ο αι. π.Χ., ο Θεμιστοκλής, ο Κίμων και μετά ο Περικλής συνέδεσαν τον Πειραιά με την Αθήνα μέσω δύο “μακρών τειχών”, τα οποία εν μέρει κατασκευάστηκαν πάνω στο παράκτιο έλος (αλίπεδο), το οποίο είχε απομείνει μετά την μερική απόσυρση των υδάτων.

Πηγή: cosmo.gr

πρώτο λιμάνι της Ελλάδας

πρώτο λιμάνι της Ελλάδας

Μισή ώρα από το κέντρο της Αθήνας είναι ο Πειραιάς, το πρώτο λιμάνι της Ελλάδας. Την περίοδο της Ενετοκρατίας οι ναυτικοί έλεγαν τον Πειραιά "Πόρτο Λεόνε". Στην αρχαιότητα ο Πειραιάς έπαιξε σε πολλές περιπτώσεις μεγάλο ρόλο στην άμυνα της Αθήνας. Την περίοδο των Περσικών πολέμων, στις αρχές του 5ου αι. π.Χ., ο στρατηγός των Αθηναίων Θεμιστοκλής και οι Αθηναίοι έφτιαξαν τα "ξύλινα τείχη" δημιουργώντας έναν σημαντικό στόλο μαζί με την επέκταση των τειχών της Αθήνας, τα Μακρά τείχη. Από τότε η ιστορία του Πειραιά ήταν κοινή με αυτή της Αθήνας. Το μικρό λιμάνι του παρελθόντος αναπτύχθηκε με γοργούς ρυθμούς από το 1850 και μετά, για να γίνει σήμερα ένα από τα πιό μεγάλα σε κίνηση λιμάνια της Μεσογείου. Από το λιμάνι του Πειραιά ξεκινούν σχεδόν όλες οι ακτοπλοϊκές γραμμές για τα νησιά του Αγαίου, την Κρήτη και ορισμένα από τα επτάνησα καθώς και για μεγάλα λιμάνια του εξωτερικού. Μία ενδιαφέρουσα γαστριμαργική επιλογή που μας προσφέρει η περιοχή είναι τα ουζερί της Πειραϊκής, όπου απολαμβάνουμε τα ψαρικά συντροφιά με το χαρακτηριστικό άρωμα του ούζου ρεμβάζοντας στο πέλαγος που ανοίγεται μπροστά μας.

Πώς θα ερθετε : Δύο μεγάλοι οδικοί άξονες ξεκινούν από την Αθήνα. Με κατεύθυνση στα βόρεια η εθνική οδός Αθηνών - Λαμίας που καταλήγει στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας περνώντας από την συμπρωτεύουσα Θεσσαλονίκη και προς τα νότια η εθνική οδός Αθηνών - Κορίνθου που καταλήγει στην νότια πελοπόννησο.Επίσης στον Πειραιά μπορείτε να φτάσετε και μέσω Αττικής οδού. Από την υπόλοιπη Ελλάδα θα φτάσετε στην Αθήνα(πειραιά) με όποιο μεταφορικό μέσω εξυπηρετεί την περιοχή που βρισκόσαστε.

Πού θα μείνετε : Στον Πειραιά θα βρείτε πολλά ξενοδοχεία, ξενώνες και πανσιόν όλων των κατηγοριών ανάλογα με τις προτιμήσεις σας.

Πού θα φάτε : Στον Πειραιά καθώς και τριγύρω θα βρείτε πολλές ψαροταβέρνες, ταβέρνες, καφετέριες αλλά και νυχτερινά κέντρα.

Τί θα δείτε : Τα ίχνη των αρχαίων οχυρώσεων (κατα μήκος των ακτών Πειραϊκής), τον τάφο του Θεμιστοκλή, το Δημοτικό θέατρο Πειραιά, τα ερείπια Θεάτρου, τον Τιτάνιο κήπο, το αρχαιολογικό μουσείο, το μουσείο Εμπορικής Ναυτιλίας, το μουσείο Ναυτικής παράδωσης, το Ναυτικό μουσείο, την Δημοτική βιβλιοθήκη, τη Δημοτική Πινακοθήκη, το ιστορικό Αρχείο και το μουσείο του Πάνου Αραβαντινού.

Δραστηριότητες : Στον Πειραιά θα βρείτε ότι θέλετε σχετικό με την θάλασσα και τον τουρισμό. Επίσης πολλές σχολές για θαλάσσια σπόρ και Ιστιοπλοΐα. Αξιόλογες είναι Επίσης οι εκδηλώσεις εορτασμού της Ναυτικής εβδομάδας που γίνονται κάθε χρόνο στις αρχές Ιουλίου.
«πηγή wikipedia»

Πειραιάς

Πειραιάς

Ο Πειραιάς (αρχ. Πειραιεύς), και άλλοτε Πόρτο Λεόνε ή Πόρτο Δράκο, είναι ιστορική βιομηχανική πόλη και σημαντικός λιμένας της Αττικής αλλά και της νοτιοανατολικής μεσογείου. Αποτελεί έδρα της Νομαρχίας Πειραιώς που απαρτίζεται από το χερσαίο τμήμα των οκτώ πειραιώτικων δήμων και τα νησιά του Σαρωνικού.

Ανακηρύχθηκε για πρώτη φορά δήμος το 517 π.Χ. και στα νεότερα χρόνια το 1835, σήμερα συνιστά τον τρίτο μεγαλύτερο σε πληθυσμό δήμο της χώρας.

Το πολεοδομικό συγκρότημα της πόλεως που περιβάλλουν το κέντρο, είναι η Νίκαια (πρώην Κοκκινιά), ο Κορυδαλλός , το Κερατσίνι (πρώην Ταμπούρια), το Πέραμα, η Δραπετσώνα, και ο Άγιος Ιωάννης Ρέντης.

Το κέντρο της πόλης απέχει περίπου 12 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, της οποίας και αποτελεί επίνειο ενώ συνδέεται με αυτήν με πληθώρα μέσων, λεωφορείων, τρόλλεϋ, αλλά και με τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο, το τραμ, τον προαστιακό σιδηρόδρομο και στο μέλλον με τις γραμμές της Αττικό Μετρό.

Ο λιμένας του Πειραιά είναι ο μεγαλύτερος της Ευρώπης και ένας από τους μεγαλύτερους του κόσμου σε επιβατική κίνηση.Οι πύλες του λιμένος, μετά τον οριστικό προσδιορισμό του, ως «επιβατικού», οδηγούν αντίστοιχα στις προβλήτες ανάλογα με τον προορισμό των επιβατηγών πλοίων που ελλιμενίζονται.
Οι βoρειοδυτικές πύλες (Ε3 & Ε4) οδηγούν σε αποβάθρες που προσεγγίζουν πλοία με προορισμό την Κρήτη, οι δυτικές (Ε2) νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου και (Ε1) τα Δωδεκάνησα οι κεντρικές (Ε7) τις Κυκλάδες και (Ε8) τον Αργοσαρωνικό, ενώ η ανατολική (Ε9) τις Δυτικές Κυκλάδες τη Σάμο & την Ικαρία.
«πηγή wikipedia»